Η Λωρίδα της ματωμένης Γάζας

Να διατελέσω το ανθρωπιστικό μου καθήκον κι εγώ.
Σαν προβληματισμένος δυτικός ευπατρίδης.
Για να μπορώ ύστερα ανεπηρέαστα να πάω διακοπές...

Να γράψω κάτι για τη ματωμένη Γάζα.
Για τους άτεγκτους, ψυχρούς Ισρ-αλήτες!
Για τους καταφρονεμένους Παλαιστίνιους.
Για τα τύμπανα του πολέμου που ηχούν ανατριχιαστικά.
Για τα παιδιά που σκοτώθηκαν, καθώς έπαιζαν.
Για κείνα που ακρωτηριάστηκαν, ενώ κρατούσαν το όνειρο.
Για όσα φοβούνται, και το παγωμένο βλέμμα τους, σου σφίγγει την καρδιά.
Για το μίσος κι απ' τις δυο πλευρές...που απ' ότι φαίνεται θεριεύει κι άλλο.
Για τους διεθνείς οργανισμούς που ποιούν τη νήσσαν.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μικρή μου Σαμπίγια, έμαθα ότι χόρευες αέρινα...ώσπου..
Έλα μην κλαις...μη στεναχωριέσαι για τα ποδαράκια σου!
Θα γίνεις καλά! 
Ο Ναζίρ, ο αδερφός σου, θα σε φροντίσει...

Μικρέ μου Ναζίρ, μου είπανε για το ταλέντο σου...
Ζωγράφιζες επικίνδυνα όμορφες λάμψεις στο συννεφιασμένο ουρανό!
Τώρα ίσως να χρειαστεί να τα παρατήσεις για λίγο... 
Η Σαμπίγια σε χρειάζεται περισσότερο...