Νοέμβριος 2012.
Βροχή.
Βροχή από μέτρα και σταθμά.
Παρασκευή φόβου.
Πώληση ασφάλειας.
Άνθρωποι σαστισμένοι, απογοητευμένοι, παρακολουθούν μουδιασμένοι τα Μέσα Εξημέρωσης.
Περιμένουν μια καλή είδηση.
Η καλή είδηση δεν είναι είδηση.
Αίμα, σπέρμα, κέρμα, η συνταγή.
Και ύστερα υπέροχοι ζοφεροί κόσμοι αναδύονται.
Από την ταφρόκρεμα του εφιαλτικού μας παραμυθιού...
...που τελειώνει λίγο διαφορετικά.
Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις χειρότερα.
Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Θα κάνεις αίτηση ή θα υποβάλλεις παραίτηση;
Θα ρθεις για καυτή βόλτα ή θα μείνεις στο κρύο σπίτι σου;
Θες να τρέξουμε γρήγορα και να κάνουμε πως μας κυνηγούν;
Δαίμονες με τεράστιες πύρινες γλώσσες πίσω μας...
Και μεις με χορευτικά σάλτα να τις αποφεύγουμε...
Το πολύ πολύ να καψαλιστεί λίγο η ορμή μας.
Ένα τσικ.
Όμως όλο αυτό το κάμα σούρτα φέρτα θα μας εμπνεύσει σου λέω.
Τουλάχιστον να τη ζήσουμε την ιστορία, γράφοντας και μεις κανά κεφάλαιο.
