Ε, φίλε

Ε, φίλε, δεν κουράστηκες;

Δεν κουράστηκες να σχηματίζεις αλαβάστρινους μύες;

Θέλησες να γίνεις ένας μοντέρνος Φειδίας.

Με μοντέλο το σώμα σου.

Γιατί όλο αυτό;

Που απευθύνεσαι;

Σε γυναίκα; Σε άντρα; Σπονδή στο αρχαίο κάλλος;

Ε, φίλε, τόση γνώση πού τη χώρεσες;

Τόσα πράγματα θαυμαστά για όλον τον κόσμο;

Εξισώσεις (κι ότι σώσεις), λύσεις και αναλύσεις...

Ξέρεις πλέον ότι η πρωτεύουσα της Μπελίζ είναι η Μπελμοπάν.

Ότι "οι Γιαπωνέζες, τα κορίτσια στη Χιλή και οι μαύρες του Μαρόκου που πουλάνε μέλι, έχουν σαν όλες τις γυναίκες ίδια σκέλη και δίνουν με τον ίδιο τρόπο το φιλί".

Το βίωσες όμως;  ή ο Καββαδίας αποτέλεσε το γνωστικό εμπιστευτικό ονειρολόγιό σου;

Ε, φίλε, που είναι οι φίλοι σου;

Εγώ θα σου κάνω λίγη παρέα τώρα, αλλά με νιώθεις στ' αλήθεια φίλο σου;

Που είναι ο συμμαθητής σου στο γυμνάσιο που έπαιξε ξύλο για πάρτι σου;

Που καταχωνιάστηκε η ανάγκη σου να έχεις ένα φιλαράκι;

Μήπως την κάλυψες με τη φλυαρία των πολλών γνωστών;

Η φιλία ως ανάμνηση ενός πολύχρωμου εμετού που όλοι γελούσαν όταν εσύ πέθαινες;

Ένα αλκοολικό τσούγκρισμα και "είσαι πολύ εντάξει άτομο μιας και κερνάς απόψε";

Ε, φίλε, χάθηκες!

Χάθηκες, στην ομορφιά σου, στη στίλβη της επιτυχίας, στο λαβύρινθο της γνώσης.

Χάθηκες στο δάσος της επιβεβαίωσης.

Χάθηκες αναζητώντας την ευτυχία.

Χάθηκες πιστεύοντας ότι όλα έχουν την τιμή τους.

Χάθηκες όταν σε χτύπησαν οι προβολείς του βλέμματός της,

Χάθηκες όταν προσποιήθηκες ότι δε σ' επηρεάζει.

Ε, φίλε το δέρμα σου άλλαξε! Αλλά από μέσα παραμένει το ίδιο υλικό.

Έχει ακόμη θυμό, πάθος, και αίμα τρελό.

Αλλά κείνο το κορίτσι ρε συ...

Ακόμη εκεί είναι και περιμένει. Όπως παλιά οι γυναίκες τους άντρες απ΄το "μέτωπο".

Πήγαινε. Έχω μια ελπίδα ότι θα σε φροντίσει.

Κι όταν επουλωθούν κάπως οι πληγές σου, μη φοβάσαι...
Θα σε αφήσει να συνεχίσεις το δρόμο σου!