its a game

Να δεις τη ζωή, ότι "δεν τρέχει και τίποτα".
Κι αν τρέχει, να! κι αν τρέχει!

"Σιγά μην κλάψεις...".
Αλλά κι αν κλάψεις, σιγά!

Μην το παίρνεις τόσο στα σοβαρά όλο αυτό.
Its a game my friend, που λένε οι φίλοι μας αλλά και οι εχθροί μας.

O τρόπος που θα παίξεις, βέβαια, είναι στο χέρι σου. Ή στο πόδι σου.
Ή, γενικότερα, σε ότι προεξέχει από σένα.

Μην κολλάς με το μέγεθος της ... μύτης σου.
Απλώς, μην τη χώνεις από δω κι από κει.

Ζήστο όπως μπορείς. Με τον τρόπο σου.
Κι όπου βγει. ( Ή όπου μπει).

Ζαν Κλόντ Βιτάμ

Ο Ζαν Κλοντ Βιτάμ πάτησε το play.
"Cafe de Flore" από Doctor Rockit.
Λατρεμένο τραγούδι.
Τον έπιασε μια νοσταλγία.
Ένα παλιό παράπονο που θα πρεπε να είχε βραβευθεί...
...επειδή αντιστάθηκε και δε μεταλλάχτηκε σε γκρίνια.


Πήγε στο παράθυρο και κόλλησε τη μύτη του στο κρύο τζάμι.
Έξω έβρεχε θυμωμένα...
...κάποια θεά πάλευε με έναν θνητό στην μπανιέρα της.
Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να γλιτώσουν απ τους ορμητικούς χειμάρρους.
Η εικόνα ήταν ανησυχητική, αλλά ο Ζαν Κλοντ Βιτάμ παρέμεινε ατάραχος.
Σκέφτηκε ότι κάπως έτσι θα αισθάνονται και τα μυρμήγκια, όταν οι άνθρωποι πλένουν τις αυλές τους.


Έβαλε ένα ουίσκι να πιει.
Κάθισε στην δερμάτινη (αγαπημένη) πολυθρόνα του.
Έπιασε το τηλέφωνο και σχημάτισε έναν αριθμό.
Πέντε χτυπήματα... Πολλά! ... Δεν τον περίμενε.
Το σήκωσε.
- Παρακαλώ;

- Εγώ είμαι.

- Ζαν Κλοντ;

- Ναι. Τελικά είχες δίκιο. Όμως, δεν είχες το δικαίωμα!

- Είναι περίεργο...θα σου έλεγα να ρθεις αλλά...

- Αλλά δε μου το λες.

- Θα θελα να καταλάβαινες...

- Και γω θα το θελα.

Ο Ζαν Κλοντ Βιτάμ μπήκε στο μπάνιο και στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη.
 Άνοιξε τη βρύση και έπλυνε το πρόσωπό του.
"Όλα είναι μια λεπτομέρεια", μονολόγησε.  "Μια απρόσεχτη κίνηση".
"Μια περατζάδα απ το ένα στο άλλο και μέτα τίποτα".
Κοίταξε με προσοχή το χάρτη μπροστά του, τις σημαδεμένες διαδρομές,
και αναρωτήθηκε αν κρύβονταν πουθενά κανένας θησαυρός.