Ο Άι Βασίλης έχει χοληστερίνη

Η φωνή του αγοριού έγινε μπάσα,

ενώ το κορίτσι τη λέπτυνε κι άλλο.

Ένας λαγός τρέχει στο δάσος

για να σωθεί απ' τη λυσσασμένη ορμή του παράφρονα κυνηγού.

Η μαμά γαλοπούλα αποχαιρετά τα παιδάκια της.

Ο τροχονόμος δε θέλει ν' αλλάξει χρονιά στην άσφαλτο.

Τα τσιγάρα το 2014 θα απαγορεύονται σε δημόσιους χώρους. 

Μόνο μπόμπες-ποτά θα επιτρέπονται.

Ο Μίκαελ Σουμάχερ είναι σοβαρά.

Η Ελλάδα θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαικής Ένωσης. 

Σαν εξημερωμένος λύκος που προσπαθήσει να φυλάξει τα πρόβατα.

Η θερμάστρα αν καίει πολύ ρεύμα τελικά, τη γαμήσαμε!

Είμαστε τα μικρόβια ενός άλλου πολιτισμού. 

Στο έλεος του σπρέι ενός τσογαλοπιτσιρικά που επιχειρεί να κάνει γκράφιτι.

Ο καρκίνος εμφανίζεται ύστερα από ένα δυνατό ψυχολογικό σοκ.

Όλοι οι καρκίνοι όμως θεραπεύονται.

Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.

Αλλά χαίρομαι που δεν είμαι Ολυμπιακός.

Γιατί πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας 

αφού δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε;

Τα δώρα κοστίζουν, η αγάπη είναι τζάμπα.

Τί ωραία αν αν με τύλιγες στην αγάπη σου 

και με έβλεπες ως δώρο!

Η περιέργεια σκοτώνει ακόμη και την πιο ακριβοθώρητη γάτα.

Ο Αντετοκούνμπο είναι ο εκλεκτός!

Στεναχωριέμαι που στεναχωριέται η Μεγκ Ράιαν επειδή γερνάει.

Ο δολοφόνος του έλατου γιατί μένει ατιμώρητος;

Η Μισέλ Ομπάμα ζηλεύει 

όπως όλες οι γυναίκες.

Όπως όλοι οι άνθρωποι.

Η ζήλια είναι η μαγιά της ανθρώπινης ύπαρξης, 

γιατί τόσος ντόρος λοιπόν;

Ο Άι Βασίλης έχει χοληστερίνη

και ο γιατρός του σύστησε να πάρει το χάπι.

Ο Λιάπης είναι το τρίμμα που πέφτει και ξεγελά τα περιστέρια 

για να μην πάνε και κουτσουλήσουνε το ανάκτορο.

Η αλληλεγγύη είναι η μόνη λύση.

Τα καλικαντζαράκια  ρακιά πολλά πίνουν.
Το ταξίδι με τρένο δεν περιγράφεται.

Επιμύθιο:

Το Trista pena των Gipsy Kings θέλω ν ακούγεται όταν θ' αλλάζει ο χρόνος....

Ευχή για το 2014:

Οι άνθρωποι ας δικαιολογήσουν την ανωτερότητά τους!

Ο Μελχιόρ κράτησε τον χρυσό για πάρτη του

Μπρρρρ....
Νιώθω ένα ρίγος.
Η Ελλάδα τουρτουρίζει.
Απαραίτητες λίγες ανάσες.
Από αμνούς και ερίφια.
Nα ζεσταθούν τα νεογέννητα φτωχόπαιδα.

Κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ.
Aναμμένα λαμπάκια.
Σβησμένα ευχολόγια.
Του κυρίου ΔΕΗθώμεν!

Προσμένοντας το θαύμα.
Τους μάγους με τα δώρα.
Νάτοι!
Έρχονται!
Ο Γκασπάρ και ο Βαλτάσαρ!
Με το λιβάνι και τη σμύρνα.
Ο Μελχιόρ δε θα έρθει φέτος.
Κράτησε τον χρυσό για πάρτη του!

Γεννηθήτω το ξεπούλημά σου!
Ελθέτω η ασυλία σου.
Καϋμένη Ελλάδα!
Ο Χριστούλης γεννιέται, η Ελλάδα πεθαίνει.
Άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια στους δρόμους.
Σα να οδηγούνται στα κρεματόρια του Άουσβιτς.

Περιμένουμε γέννηση και όλα θυμίζουν λιτανεία.
Νεκρική πομπή.
Που είσαι ρε Μαντέλα να βάλεις μια τάξη....
στο νεο απαρτχάιντ που συντελείται στον Ευρωπαικό νότο!
Που συντελείται παγκόσμια μάλλον,
απλώς τώρα χτύπησε και την δική μας πόρτα!


- Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, μου λες;
- Πάντα συνέβαιναν.
- Τί εννοείς;
- Ε, να, πάντοτε είχαμε αυτοκρατορίες, αποικιοκρατίες κτλ.
- Ναι, αλλά γιατί;
- Επειδή ο άνθρωπος είναι βουλιμικός.
- Δε χορταίνει με τίποτε;
- Δε χορταίνει, όχι. Είναι άπληστος, ανασφαλής.
- Αυτή είναι η εξήγηση;
- Ακριβώς αυτή. Πρόκειται για ένα αρπαχτικό ον!
- Με φοβίζεις τώρα.
- Μα εκεί ποντάρουν κι αυτοί.
- Ποιοι;
- Αυτοί που κινούν τα νήματα.
- Δηλαδή;
- Ποντάρουν στον φόβο.
- Ναι αλλά δεν μου απάντησες.
- Σου απάντησα.
- Δεν μου είπες ποιοι είναι αυτοί. Θέλω ονόματα, διευθύνσεις, αριθμούς τηλεφώνων.
- Α, κατάλαβα τι θες να πεις. Λοιπόν, αυτό είναι καινούριο κόλπο. Να μην ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός. Ο εχθρός να είναι κάτι το αδιόρατο. Ένας απροσδιόριστος οργανισμός. Με ακατανόητα αρχικά. Να μην ξέρεις σε ποιον ακριβώς θέλεις να σπάσεις τα μούτρα.
- Και θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια;
- Τί προτείνεις;
- Δεν ξέρω. Να μείνουμε στατικοί, παθητικοί και να περιμένουμε να μας σβήσουν απ' το χάρτη;
- Κοίτα, η ιστορία έχει αναδείξει έναν Σπάρτακο, μια Ζαν ντ Άρκ, έναν Ροβεσπιέρο και πολλούς ακόμη... Θα θελες να μπεις στο κλαμπ;
- Προς το παρόν θα θελα να περάσω καλά Χριστούγεννα.
- Μμμ...τί σύμπτωσις!
- Να ξυπνήσω τη μέρα των Χριστουγέννων και να μαι πάλι παιδί!
- Αυτό είναι λίγο δύσκολο.
- Ένα στολισμένο δέντρο και δώρα από κάτω.
- Κάτι θα κάνουμε για την περίπτωσή σου.
- Να περιμένω τον Αι Βασίλη και δε νοιάζει αν τον έφτιαξε η κοκα-κόλα. Εγώ έτσι τον θέλω, έτσι τον έμαθα. Χοντρούλη, με κόκκινη στολή, άσπρα μαλλιά και ρόδινα μάγουλα και να κάνει χο χο χο.
- Εντάξει, δεν είπα τίποτα.
- Και τη γιαγιά μου θα θελα να μου πει παραμύθι.
-  .........
- Και να πάω κρυφά στο σαλόνι να κλέψω, απ' το δίσκο πάνω στο σεμεδάκι, δυο τρία μελομακάρονα.
- Τελείωσες;
- Και λίγο χιόνι θέλω.
- Ναι όμως έξω είναι τόσοι άστεγοι που κρυώνουν...
- Και γω τί θες να κάνω τώρα; Μπορείς μια φορά σε παρακαλώ να μη μου χαλάσεις την εικόνα;
- Μπορώ.
- Ωραία. Τώρα κάνε με μια αγκαλιά.

..........................................................

- Και για πες.... ο Μελχιόρ αποδείχτηκε κλεφτρόνι τελικά;

Μακάριοι οι πλούσιοι τω έρωτα

"Έλα πάρε με, μεσ΄ στο βυθό σου να βρεθώ, ν' αγαπηθώ να λυτρωθώ"!
Τί  ωραία και συναισθηματικά το περιγράφει ο Χαρούλης, σ' αυτό το υπέροχο τραγούδι.
Ο άνθρωπος θέλει ν΄ αγαπηθεί για να λυτρωθεί.
Είναι προορισμένος για ν' αγαπιέται και να λυτρώνεται.
Σαν προαιώνιο ένστικτο αυτοσυντήρησης, επιβίωσης.

Αλλιώς η ζωή δεν παλεύεται.
Σε σώζει αν αγαπάς κι αν αγαπιέσαι.

"Δώσε στα όνειρα φτερά", λέει το τραγούδι.
Πώς όμως να δώσεις φτερά στα όνειρα
αν δεν έχεις δίπλα σου το παρεάκι σου;
Πώς ν' αντέξεις τον κέρινο υπάλληλο της τράπεζας
όταν προσέχει τα στοιχεία σου στον υπολογιστή
και σε κοιτάζει σα να έχεις κάνει ζαβολιά;
Πώς να κατορθώσεις να μείνεις ψύχραιμος
στην βαλσαμωμένη απάθεια της ταμίας στο σουπερ μάρκετ
να σε βοηθήσει λίγο να βάλεις στις σακούλες
τα απολύτως απαραίτητα ψώνια σου
τη στιγμή που ο επόμενος πελάτης πίσω σου
έχει αρχίσει να βήχει,
μπορεί και να φτύνει...;

Πώς;

Πέσ μου το πώς.
Κι εγώ θα σου πω το πες.
Πες πως κατάλαβες τι λέω.

Α, να σου πω τώρα μιας και μιλάμε γι' αυτό το τραγούδι.
Το "πάρε με", του Χαρούλη..
Ρε συ τί εξαίσια μουσική είν αυτή!
Μιχάλης Νικολούδης, λέει.
Δεν τον ξέρω τον κύριο
πάντως ντελικάτα και αγαπησιάρικα μελοποιεί!
Θα ναι ύβρις να πω "σχεδόν χατζιδακικά";

Λοιπόν, επειδή μάλλον σε μπέρδεψα
θα σου πω τα εξής:
Καταρχήν επειδή φαίνεσαι έξυπνο παιδί
θα χεις ήδη καταλάβει
πως το συγκεκριμένο blog
δεν διεκδικεί δάφνες ορθολογισμού
Συχνά πυκνά χάνω τον προορισμό μου
το αρχικό τσαφ μιας ιδέας
και αναλίσκομαι σε φαύλες ίσως αναλύσεις
γύρω απ' τις παρενέργειες αυτής της ιδέας
όταν ερμηνεύεται ως θεραπευτική αγωγή.

Σήμερα όμως το θέμα μας
δεν είναι ούτε συχνό ούτε πυκνό.
Είναι σπάνιο και αραιό.
Το θέμα μας είναι ο έρωτας.
Στις μέρες μας
ο κόσμος έχει ξεχάσει πόσο σημαντικός είναι.
Πόση ανάγκη τον έχει.
Μακάριοι οι πλούσιοι τω έρωτα!

Είναι άτρωτοι οι ερωτευμένοι!
Δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά.
Δεν έχουν το Θεό τους.
Η τον έχουν καμιά φορά σα μάρτυρα
όταν ορκίζονται αιώνια πίστη.
Σίγουρα όμως είναι πιο δυνατοί.
Είναι ομάδα.
Οι ερωτευμένοι είναι μια νόμιμη συμμορία.
Μια φινετσάτη μαφία.
Ένας ρομαντικός συνασπισμός.
Είναι τέσσερα μάτια.

Ρε είναι μαγκιά και χρήσιμο
να χεις παρέα.
Κι ας μη σου βγαίνει πάντα.
Η καρδιά σου ανοιχτούς πόρους έχει.
Αλλά δεν είναι άπορη.
Πλούσια είναι από συναίσθημα αποταμιευμένο.

Θέλει κάπως η αγάπη να την αποφασίσεις και λίγο.
Η αγάπη είναι απόφαση.
Αποφασίζεις να δεις τον κόσμο με αγάπη.
Τη ζωή.
Και τότε εμφανίζεται.
Ο έρωτας.
Η αγάπη.

Φυσικά και ωραία.

Το τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη "Πάρε με"
(στίχοι: Μιχάλης Κουμπιός, μουσική: Μιχάλης Νικολούδης)
μου υπενθύμισε
και μου τόνισε
αυτή τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου
ν' αγαπάει
και ν' αγαπιέται!

Φτου και βγαίνω

Γύρω απ' το τζάκι δύο νέοι σιγοκαίγονται.
Τα φλογισμένα πρόσωπά τους, δείχνουν όμορφα και υγιή.
Τα ξύλα που θυσιάζονται, δεν αποποιούνται του ρόλου τους.
Η ρακή κάνει υπέροχη τσουλήθρα στους διψασμένους φάρυγγες.
Τα γελάκια σκάνε σαν δυναμιτάκια και τσιρτσιρίζουν στη φωτιά.
Η φυσαρμόνικα αντιστέκεται όταν προσπαθούν να τη φυσήξουν αρμονικά.
Στο πάτωμα η άσπρη φλοκάτη θέλει να πει κάτι.

Καπνός, σαν θυμωμένο φάντασμα, βγαίνει ξαφνικά μέσα απ' την καμινάδα!

Ο βήχας κι ο έρωτας απόψε δε θα κρυφτούν...

Γλυκό νανούρισμα σε στοιχειωμένο σπίτι...

Ο εφιάλτης της λευκής σελίδας.
Να βρεις λέξεις να τη γεμίσεις.
Για ν' αδειάσεις.
Τα απόβλητα του νου.
Και όχι μόνο.
Να βγάλεις όλα όσα δεν μπορείς πια να κρατάς μέσα σου.
Να κάνεις λίγο χώρο στα όνειρά σου.
Για να μη νιώθεις στενάχωρα.
Αίσθηση μινιμαλισμού στο δωμάτιο του μυαλού.
Ένας ωραίος πίνακας εκεί, με το μοναχικό δεντράκι στην άκρη της θάλασσας.
Μια φωτογραφία με τα φιλαράκια, στον τοίχο.
Το ασθμαίνον τραντζιστοράκι στο πάτωμα.
Και το μικρό καθρεφτάκι που είχες παιδί, κάπου λίγο πιο πέρα.
Αρκετά είναι αυτά.
Δεν χρειάζεται άλλον διάκοσμο ο νους.
Ούτε κουρτίνες, ούτε βαριά έπιπλα, μήτε υπερβολές στα χρώματα.
Όλα όσα νομίζεις ότι λείπουν, βρίσκονται εκεί έξω.

Εκεί έξω που φοβάσαι να πας.
Γιατί ο στενός χώρος που δημιούργησες μέσα σου...
σε δυσκολεύει να δεις τον κόσμο με "ευρύχωρη" ματιά.
Να διακρίνεις μέσα απ' τα σύννεφα ένα κομμάτι γαλάζιου.
Ν' αφήσεις ένα δάκρυ να κυλήσει όταν αντικρίσεις έναν καρπό
...να ξεπροβάλλει σχεδόν μέσα από το τσιμέντο!
Να αντιληφθείς ότι ανήφορος και κατήφορος είναι ο ίδιος δρόμος.
Να διαπιστώσεις ότι το συναίσθημα που βγάζεις,
και ο τρόπος που κοιτάζεις τους ανθρώπους
...μοιάζει περίπου με το σκουός!
Ότι βγάζεις, ότι δείχνεις, ότι εκτοξεύεις, σου επιστρέφεται.
Το μπούμεραγκ του έρωτα είναι ένα εξαίσιο θαύμα!
Αρκεί να είσαι σε ετοιμότητα για να μη σου ρθει στο κεφάλι!

Σου φαίνονται πολύ ηθικοπλαστικά όλα αυτά;
Πούδρα για όσους συγκαίονται απ' τους πόθους τους;
Ελπιδοφόρο ζαχαρωτό σε πικραμένο χειλάκι;
Μαριναρισμένη προσευχή με γεμιστή (επιλεκτική) αλήθεια,
για αμετανόητους άπιστους;
Το χρυσωμένο χάπι της λήθης;
Γλυκό νανούρισμα σε στοιχειωμένο σπίτι;

Πες μου, μήπως θέλεις ν' αλλάξω τόνο;
Να χρησιμοποιήσω δρεπανοφόρα δασεία
και παγερή σαν ταφόπλακα περισπωμένη;
Να κλέψω την Κική Δημουλά και να γράψω:
 "Διατίθεται απόγνωσις εις άριστην κατάστασιν 
και ευρύχωρον αδιέξοδον σε τιμή ευκαιρίας";
Να σου περιγράψω τα χίλια μου τεράτινα πρόσωπα θέλεις;
Να σου πω για τους άστεγους, τα χρέη, την αβεβαιότητα,
τις αυτοκτονίες, την ανεργία, τους αναστεναγμούς,
τους πολέμους, τις αρρώστιες, τους θανάτους, την απελπισία...
Εν καιρώ θα μιλήσω και γι' αυτά.
Όταν όμως θα έχω να προτείνω κάτι.
Αλλά είδες, μόνο και μόνο που τα ανέφερα αυτά τα δεινά,
έτσι ως λέξεις,
χωρίς να επεκταθώ,
σα να κατσούφιασες μου φαίνεται.

Στόχος μου δεν είναι αυτός.
Δεν θέλω να σε κάνω κατηφή.
Δε μ' αρέσει να σαι ο Θλιμμένος Μπούφος!
Θα μου άρεσε να σε βλέπω ως Λοχαγό Μαρκ που κατατροπώνει τους Άγγλους.
Ή να σε δω ως Μπέτυ, με κείνο το ωραίο φουστανάκι της.
Αλήθεια διάβαζες "ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ", όταν ήσουν παιδί;
Όχι;
Κακώς.
Μπορεί και καλώς.
Εγώ διάβαζα "περιπέτεια", εσύ  μπορεί να τη ζούσες.
Πάντως τώρα θέλω ν' ασχοληθώ με την ψυχολογία.
Τη δική μου και τη δική σου.
Αν δεν τη ρυθμίσουμε κάπως,
τη ρημάδα
την πλανεύτρα
την πεισματάρα
την εγωίστρια
τη σκοτεινή
τη ζουρλή
την ανεμική
την εκστασιασμένη χορεύτρια
την αλλόκοτη
τη φαντασμένη
την ευαίσθητη
τη φαιδρή
την εύθραυστη
τη χειμαρρώδη
τη ζαλισμένη
την ακατανόητη
την βαριά κι ασήκωτη
δε γίνεται τίποτα.

Αν δεν τη δούμε λίγο αλλιώς,
δεν μπορούμε να προσδοκούμε πολλά πράγματα.
Γιατί από κει ξεκινάει το ταξίδι!
Απ' τις σωστές αναπνοές.
Από μια ευγνωμοσύνη που χρειάζεται καμιά φορά να δείχνουμε...
στο δώρο της ζωής που μας προσφέρθηκε.
Και από δυο φτηνά εισιτήρια!

Α, μιας και τα λέμε τώρα, να σου πω και κάτι ακόμη.
Σταμάτα να αναζητάς διαρκώς την ιδανική κατάσταση.
Όσο για τον στίχο από το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου:
"Είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σα μικρό παιδί",
σε καταλαβαίνω.
Αλλά δεν ξέρω αν επειδή σε καταλαβαίνω, σε αγαπάω.
Ή επειδή σε αγαπάω, σε καταλαβαίνω.
Ξέρω μονάχα ότι θα συνεχίσω να σου κάνω παρέα.
Με όσο πιο ακίνδυνες λέξεις μπορώ.

Παράλληλοι μονόλογοι

Για να λιώσει ο πάγος ανάμεσα στους ανθρώπους...
ο Οccasio παρέτεινε την καλοκαιρία.
Να μην είναι μονάχα τα δέντρα γυμνά από φύλλα.
Να μαστε και μεις γυμνοί από ρούχα...
να πυρονώμαστε στις αχτίδες του ήλιου...
να ριγούμε στις ανάσες του ανέμου...

Να χαλαρώσουμε λίγο μήπως και καταφέρουμε να συναντηθούμε.
Να συζητήσουμε ρε παιδί μου.
Με την πραγματική όμως έννοια της λέξης "συζήτηση".
Την από κοινού αναζήτηση, δηλαδή.
Πόσο αδιάφοροι και άνοστοι είναι οι "παράλληλοι μονόλογοι" των ανθρώπων...

- Έλα άστα αυτά τώρα...πάμε για μπάνιο;

Επιμύθιο:
"The fish doesn't think, because the fish knows everything".

Ιντιφαντασία

Να μπω μια μέρα σ' ένα σαλούν και να παραγγείλω ένα ουίσκι.
Μη με ρωτάς, τί μάρκα, απλό ή σπέσιαλ και τα ρέστα.
Βάλε να πιω ένα ουίσκι και άσε τις διευκρινίσεις.

Να πάω σ'ενα μαγαζί και να ζητήσω καπνό ν' αγοράσω.
Τί είναι το σκληρό, το μαλακό, τα άφιλτρα και οι παραπανίσιες ιστορίες;
Κόψε μου ρε λίγο καπνό να το χώσω στο σακούλι να περάσω κάμποσες μέρες.

Να χω ένα κορίτσι να μ' αγαπά και να ναι λίγο μαγκάκι.
Ξανθιά, μελαχρινή, χάλκινη, χρυσή, πλατινέ, τί με νοιάζουν αυτές οι αποχρώσεις;
Ένα καλό κορίτσι με ντελικάτες επιθυμίες, τα υπόλοιπα αυτάρεσκες ασπιρίνες είναι.

Να βρω ένα φιλαράκι που να μη χαμπαριάζει.
Όχι λυκοφιλίες ούτε να συφιλιάζομαι, όμορφα πράγματα ζητώ.
Φιλαράκι που να γίνεται εν δυνάμει και τζίνι..

Να συναντήσω κάποιον και να μου εξηγήσει συγκροτημένα και δομημένα από τι απειλούμαι τελικά.
Χωρίς ψυχρά αρχικά, σαρκοβόρες τρόικες, ιλιγγιώδεις αριθμούς και λοιπά στενάχωρα δυσνόητα σανσκριτικά.
Να μου τα πει ένας απλά, ντόμπρα, σταράτα, κρυστάλλινα, να πάρω πρέφα τί παίζει και γιατί εμάς δε μας παίζει.

Να βρω ξανά τη φαντασία μου.
Κρύφτηκε η άτιμη σε παλιά θυελλώδη γραφτά, χύθηκε η απρόσεχτη σε μακό ιδρωμένα φανελάκια...
Ένα γερό ταρακούνημα χρειάζομαι, μια σεισμική Ιντιφαντασία!

Και μετά να χτυπήσω αν είναι την πόρτα στο μέλλον:
- Τοκ τοκ.
- Ποιος είναι;
- Είμαι μια παλιά σκερτσόζα σκέψη.
- Και τί ζητάς στο μέλλον;
- Θέλω να νοικιάσω ένα δωμάτιο. 
- Βεβαίως. Σου έχω ένα χλιδάτο δωμάτιο με θέα τα Μνημονικά Παλάτια και σε προσιτή τιμή μάλιστα. Θα πρέπει όμως να πληρώσεις πρώτα μια προκαταβολή.
- Σύμφωνοι. Πόσα είναι;
- Θα μου δώσεις ένα παιδικό όνειρο κι ένα νεανικό καπρίτσιο.
- Το νεανικό καπρίτσιο να στο δώσω αλλά... γίνεται το παιδικό όνειρο να στο χρωστάω;
- Μου βάζεις δύσκολα τώρα. Ξέρεις πόσα παιδικά όνειρα μου χρωστάνε;
- Ναι αλλά κι αυτά χρωστάνε σε μας μερικές εξηγήσεις...
- Δηλαδή;
- Ε να, δε νομίζεις ότι κάπως έχουν αργήσει να εκπληρωθούν;
- Εμένα μ' ενδιαφέρει ότι πληρώνεται και όχι ότι δεν εκπληρώνεται...Λοιπόν; θα το νοικιάσεις το δωμάτιο στο μέλλον τελικά;
- Άστο, άστο. Άλλαξα γνώμη.
Θα προτιμήσω το παρόν που είναι πιο οικονομικό...
...και δε με φοβίζει και τόσο!

Το παιδικό σημάδι

Θέλεις να κατορθώσεις να διηγηθείς μια ιστορία κι εσύ.

Έχουν όλοι να πουν μια ιστορία;
Αν έχουν όλοι, θέλεις κι εσύ μία.

Αν δεν αφήσεις και κανα χνάρι για τους επόμενους ιχνηλάτες, τότε τί νόημα έχει;
Μπορεί να μην έχει νόημα ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όμως επειδή το να μην βρίσκεις νόημα στη ζωή,
είναι κάπως καταθλιπτικό,
θα τη διώξεις αυτή τη σκέψη μακριά.

Άκουσες τί είπα;
Στο θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι θέλεις να πεις και συ μια ιστορία.

Όλοι μιλάνε για κινηματογράφο που παίζουν άλλοι.
Μουσική που μελοποίησαν άλλοι.
Μέρη τρομερά που υπάρχουν στον κόσμο και δεν έχουν πάει...
(Μην πέφτεις σ' αυτήν την παγίδα εσύ).
Εσύ μίλησέ μας για τα έργα που ήσουν πρωταγωνιστής και για αυτά που ήσουν κομπάρσος.
Πες μας για το δοξάρι σου πώς χάιδευε τη λύρα.
Λίγα λόγια για το ταξίδι σου στο Νεπάλ...

Έχει νόημα να μιλάς για αυτά που έχεις κάνει.
Γι' αυτά που έχεις συμμετάσχει. 
Παράτα το κους κους για τις ζωές των άλλων.
Πες μας για τη ζωή σου.

(Άσε στην άκρη τη Ζαν ντ' Άρκ
φύλα τα ζα έπιασι νταρκ)!

Δεν μπορείς;
Δε θες;

Τότε δείξε μας τουλάχιστον τον γραφικό σου χαρακτήρα.
Την ίριδα του ματιού σου.
(Όχι την πιτυρίδα του μαλλιού σου)!
Το παιδικό σημάδι σου...

Αν θες να διηγηθείς μια ιστορία...
πες μας για μια ιστορία που είσαι κι εσύ.

(Αν όμως δεν έχεις να διηγηθείς μια ιστορία;
Κανένα πρόβλημα.
Δεν υπάρχει κανένα άγχος..
Πάντα υπάρχει χρόνος.
Χρόνος και τρόπος. 
Θα τα διαβάσεις πιο κάτω στη συνταγή).

Καλό θα ήταν να αποφεύγεις να αποταμιεύεις τόσα πολλά συναισθήματα.
Σπατάλησε ρε παιδί μου και κανένα συναίσθημα... έτσι!
Ας μην είσαι και τόσο σίγουρος. 
Έτσι! γιατί σου βγήκε...

Τότε κάτι μαγικό θα συμβεί.
Και θα διαπιστώσεις με χαρά...
ότι πλέον έχεις κι εσύ μια αληθινή ιστορία να διηγηθείς.

Επιμύθιο:
Τα συναισθήματα είναι μπίλιες που χτυπάνε η μία την άλλη...

Ο Βέγας, ο Ντενέμ, ο Αλνταϊρ

Μερικές φωτογραφίες από το καλοκαίρι:

Ηλικοκαμένο, αλμυρό σαν πικραμύγδαλο δερμα. 
Πορφυρά σημάδια στα πόδια από απρόσεχτα ακροβατικά.
Μισόκλειστα μάτια που έτσουζαν από βουτιές για την εύρεση θησαυρών. 
Λευκή ψιλή άμμος που χύνονταν απ' το ένα χέρι στο άλλο, σαν κλεψύδρα.
Άπληστα κυματιστά βλέμματα που έσκαγαν ορμητικά σε γυαλιστερά στρογγυλά βραχάκια.
Παραπανίσια αιθυλική αλκοόλη τα βράδια που (σχεδόν) όλοι χόρευαν και ερωτεύονταν.
Ο Βέγας, ο Ντενέμ, ο Αλνταίρ, τ' ακούραστα αστέρια που προστάτευαν τους ταξιδευτές της νύχτας και φώτιζαν τις σκέψεις τους.

- Και τώρα; Το Φθινόπωρο;
- Δεν ξέρω, δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη.
- Θα μελαγχολήσουμε δηλαδή;
- Όχι, εντάξει, θα βρούμε σιγά σιγά τους παλμούς μας.
- Θ' αργήσουμε πολύ;
- Όχι πολύ. Λίγο. Δώσε μου λίγο χρόνο να το συνειδητοποιήσω.
- Πάντως και το φθινόπωρο όμορφο δεν είναι;
- Με τη σωστή οπτική γωνία, όμορφο είναι.
- Και ποια είναι η σωστή οπτική γωνία;
- Ότι όλα είναι κύκλος.
- Και δε ζαλιζόμαστε;
- Καμιά φορά ναι. Ζαλιζόμαστε. Ωραίο όμως είναι κι αυτό.
- Τώρα μου φαίνεσαι καλύτερα. Σαν να προσαρμόστηκες νομίζω.
- Απλώς ήθελα λίγο χρόνο...
- Ωραία. Μια χαρά λοιπόν...
- Περίμενε, δεν τελείωσα τη φράση μου. Απλώς ήθελα λίγο χρόνο περισσότερο να κρατήσει το καλοκαίρι!

Summer News

- Μεσήλικας γλάρος το βράδυ του Σαββάτου στη Νάουσα της Πάρου, ήπιε 8 μοχίτος στο "Possidon Club" χωρίς να πληρώσει!
- Πράσινη χωρισμένη αλογόμυγα στην περιοχή της Σούγιας Χανίων, ερωτεύτηκε νεαρό κουκούτσι από καρπούζι Πρεβέζης!
- Κύμα επικών διαστάσεων στο Τσιρίγο, πάλεψε ελληνορωμαικά με αυτάρεσκο Αυστραλό σέρφερ...
- Χωριάτικη σαλάτα στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, απείλησε λιπαρό εστιάτορα με αυτοχειρία, αν δεν την αστικοποιήσει!
- Καμικάζι ακρίδα στην Ελασσόνα Λαρίσης, έσπασε ασπρομαυρη κορνίζα για να σβήσει τη μνήμη.
- Οικογένεια πυγολαμπίδων στη Σάμο, υπέγραψε 20ετή συνεργασία με τη ΔΕΗ.
- Βοτσαλο-μοντέλο στο Μεγανήσι έκανε μήνυση σε Ρώσο τουρίστα γιατί της βοτσαλάκωσε το φόρεμα!
- Απεγνωσμένη "φλεγόμενη" φοιτήτρια στην Κυψέλη, παντρεύτηκε τον ανεμιστήρα της.
  Πλέον, θα τον φωνάζει ανεμνηστήρα!
- Νεαρό κουνούπι χάθηκε το βράδυ του Σαββάτου σε δασύτριχο στήθος πρωτεϊνούχου Έλληνα εισοδηματία.
  Έρευνες για την εξαφάνιση διεξάγουν άνδρες της ασφάλειας Bic.
- Γρανίτα από φράουλα στη Βάρκιζα, έλιωσε από πόθο όταν αντίκρυσε τον Βραζιλιάνο ποδοσσφαιριστή Grillo!
- Βραβείο Γκίνες για την πρώτη φωσφοριζέ φασολάδα που έφτιαξε μια γιαγιά στην Ικαρία, χρησιμοποιώντας πανσέληνο... και δυόσμο από το μποστάνι της!
- Ο Αύγουστος ενδέχεται να μην έρθει φέτος στην ώρα του, γιατί έφυγε για διακοπές με την Κλεοπάτρα σε εξωτικό νησί!

Το κορίτσι των 90ς

Μια τζούρα ζαλισμένου Αόριστου!
Δυο σφηνάκια Παρατατικής ευτυχίας...
Τρία χαστούκια στον Συνεχή Μέλλοντα...

Αναμνηστική γέμιση από σγουρή ανεμελιά και ζεστό αίμα.
Ματωμένα γόνατα, λίγο ιώδιο κι ένα γρήγορο δάκρυ.

Aνεξιλέωτο κυνηγητό με άπιαστα όνειρα...

Ψηλές άσπρες κάλτσες, μια λάθος ατάκα κι ένα σπασμένο τακούνι.
Ένα τσιγάρο camel μαλακό στην πυλωτή και μιαν υπόσχεσις!
Σπυράκια...πορφυροί ηδονικοί κρατήρες ενός φλογισμένου πλανήτη.

Μια τσαλακωμένη αφίσα των Bon Jovi κολλημένη με σελοτέιπ.

Η παλιά ντισκοτεκ με τα χρωματιστά πλακάκια στην τουαλέτα.
Εκείνο το μπλουζ!...
...που είχαν ιδρώσει τα χέρια της...
 και τα σκούπιζε διακριτικά στην μπλούζα του!

To λεύκωμα με τις περίεργες ερωτήσεις...
...μόνο και μόνο για να καταφέρει να μάθει το τηλέφωνο του!

Η μικρή κρυφή παραλία που το κορίτσι έγινε γυναίκα...
Ή έτσι νόμισε!

Κόκκινο walkman με κασέτα ενενηντάρα από τους New Kids on the Block.
- "Σ'αγαπω"!
- "Σόρι δεν άκουσα, είχα τη μουσική, τί μου είπες";
- "Τίποτα, άστο"...

Overdose με καρπούζι και πεπόνι

Αλκοόλ, τσιγάρα, ουσίες γενικότερα...
Καμιά διαφορετική πρόταση ειδικότερα;
Υπάρχουν πολλές ντόπες στη ζωή, διαφωνείς;
Η ζωή από μόνη της είναι η δυνατότερη ντόπα.
Μέχρι να πεθάνεις, όλα είναι ζωή.
Μπορείς να βρίσκεις πιο έξυπνους τρόπους να την απολαμβάνεις.
Σε βλέπω σχεδόν καθημερινά να κάνεις τα ίδια πράγματα.
Να πίνεις, να καπνίζεις και εσωτερικά να κλαις.
Κι επειδή το κάνουν και τόσοι άλλοι όλο αυτό, συνεχίζεις στο ίδιο μοτίβο.
Άντε γεια μας ρε παιδιά!
Τσιν τσιν τσαν τσουν τσουτσούν!

Το σώμα μας ούτως ή άλλως, είναι ένα απέραντο ναρκοστάσιο.
Υπό συνθήκες, παράγει οπιούχες ενδορφίνες.
Βρε το άτιμο!
Δε χρειάζεται να πας στην Νταστί-Μαρκόχ να συλλέξεις τη μήκων την υπνοφόρο.
Έχεις ότι χρειάζεσαι.
Τυχερέ.
Απλώς οφείλεις να προσπαθήσεις να ανακαλύψεις την ευδαιμονία μέσα σου.
Τα καλα δαιμόνια, δηλαδή.
Και για να το πετύχεις αυτό, νομίζω ότι επιβάλλεται ν' αλλάξεις τις συνήθειες σου.
Για λίγο, έστω.
Έλα, κάνε μου το χατήρι, προσπάθησε.
Σε παρακαλώ, κάντο για μένα.
Αν το κάνεις, μετά σου υπόσχομαι ότι θα σε πάω στα κουρσάκια.
Και θα σου αγοράσω μαλλί της γριάς και της εγγονής της.

Και τί διαφορετικό να κάνεις ε;
Θα σου πω μερικά.
Έτσι άναρχα όπως μου ρχονται στο μυαλό.

- Βόλτα με ποδήλατο σε χωμάτινα μονοπάτια μέσα στο δάσος.
(Αν φοβηθείς μη σου πεταχτεί καμία αρκούδα ή κανας λύγκας, αυτό θα ναι χρήσιμο. Με το που θα αρχίσεις να φοβάσαι, θα γίνουν τέραστιες εκχύσεις μέσα σου. Αδρεναλίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη...)
- Κολύμπι στο ποτάμι με αδαμιαία περιβολή.
- Ιππασία με άγριο άλογο. (Αν σκιάζεσαι υπάρχει και ο Ντορής, ένα ωραίο ακίνδυνο γαιδουράκι).
- Πατίνια! Να κάνεις πατίνια και ταυτόχρονα να τραγουδας. (Δοκίμασε το, θα νιώσεις σαν να σαι η Πατίνια Τάρνιερ).
- Μπίλιες! (Τις θυμάσαι που έπαιζες όταν ήσουν παιδί);
- Τηλεφώνημα σ' έναν παλιό συμμαθητή σου.
- Θερινό σινεμά. (Δες τους σπαρταριστούς αδερφούς Μαρξ).
- Το άρωμα ενός τριαντάφυλλου. (Αφού πρώτα φυσήξεις καλά τη μύτη σου).
- Η μυρωδιά του χώματος, ύστερα από βροχή στην ύπαιθρο.
- Η μουσική των πουλιών τις πρώτες πρωινές ώρες.
- Overdose με καρπούζι και πεπόνι.
- Τηγανήτες από τη θεία σου στο χωριό. 
- Ροζ λουκουμάκι.
- Παγωτό, διάφορες μπάλες, σιροπιαστές. ( Κολήσσαμε λίγο με τα φαγητά, αλλά δε νομίζεις ότι η γεύση, σαν αίσθηση, είναι κάπως παραμελημένη;)
- Ελληνικός καφές σε παραδοσιακό καφενείο.
- Το ταξίδι μιας σταγόνας ιδρώτα. (Από τους κροτάφους σου, στο λαιμό, στο στήθος και κατάληξη μέσα στην κοιλάδα του αφαλού σου. Πλιτς)!
- Η κατάκτηση μιας κορυφής!
- Ντουζ σε καταρράκτη.
- Έρωτας σε "απαγορευμένο" μέρος.
- Perfect Strangers! Των Deep Purple. (Αν θες ν' αγριέψεις, βάζεις αυτό το εκστατικό τραγούδι στη διαπασών και αρχίζεις να χτυπιέσαι σαν πληγωμένος οκτάπους).
- Χορός, μαζί με άλλους ανθρώπους, άγνωστους, σε κάποιο πανηγύρι. 
- Ένα καλο βιβλίο. (Διάβασε επιτέλους τον "Προφήτη" του Χαλίλ Γκιμπράν.
- Ένας υπνάκος στην εξοχή. Κάτω στο γρασίδι.

Kι αν δεν πιάσει τίποτε απ' όλα αυτά;
Χμμ...
Ξέρω κι εγώ ρε παιδί μου...
Αν δεν πιάσει τίποτε απ' όλα αυτά...
Τότε πάμε να πιούμε κανά τσιπουράκι να συζητήσουμε τί έφταιξε!
Μη ξεχάσουμε βέβαια ν' αγοράσουμε και καπνό.

O tempora o mores!

Επιμύθιο:
Μην ντρέπεσαι να την κρατάς απ' το χέρι τη ζωή.
Όχι όμως πολύ σφιχτά.
Ίσα που.

Η σημασία του να είναι κανείς εξωστρεφής

Το μυστικό της ζωής είναι να μην κρατάς μυστικά απ' τη ζωή.


Η εξωστρέφεια θα σου χαρίσει κατ' αρχήν ηρεμία και ανακούφιση.
Κι αν σε ενδιαφέρει αγαπητό μου παιδί, θα σου δώκει και υγεία και μακροζωία.
Και πολλά ακόμη "και" θα σου δώκει.
Αν τα κρατάς όλα μέσα σου, δε σε βλέπω καλά.
Ότι συσσωρεύεις, κάποια στιγμή θα γίνει αβάσταχτο, θα μοιάζει με κακοφορμισμένη πληγή.
Βαρύ φορτίο το φυλακισμένο είναι μας.

Ότι έχουμε μέσα μας, είναι καλό να το βγάζουμε!
Είτε αυτό είναι αγάπη, είτε είναι θυμός, δάκρυα και ότι άλλο μπορείς να σκεφτείς...
Η ψυχική δυσκοιλιότητα είναι μεγάλη κατάρα σου λέω.
Δε στο παίζω έξυπνος, την έχω πατήσει στο παρελθόν.
Ζορίστηκα.

Προσπάθησε να εξωτερικεύεις.
Πες της ότι την αγαπάς, τη λατρεύεις, και λιώνεις σαν κεράκι όταν τη βλέπεις.
Πες του ότι δεν την πολυχωνεύεις όλη αυτή τη σόκιν εμμονή σε κάθε κουβέντα του.
Ρίχτα μια φορά και συ, τι φοβάσαι μη σε κάνει ντα ή σου πει ξαφνικό αντίο;
Διόλου μη σκιάζεσαι.
Το πολύ πολύ να το κάνει.

Εσύ κοίτα να χάσεις κανά κιλό αποθηκευμένου εκφραστικού λίπους.

Στην αρχή μπορεί να φαντάζει δύσκολο.
Κάντο με το δικό σου τρόπο.
Ξεκίνα να μιλάς σ΄ενα σκυλάκι αδέσποτο.
Εξομολογήσου σε μια κερασιά, το πολύ πολύ να ντραπεί να κοκκινίσουν κι άλλο τα κεράσια.
Γράψε, ζωγράφισε, παίξε, τρέξε, φώναξε...
Κράτα ημερολόγιο..
Κολύμπα μια φορά δίχως ρούχα, να δεις τί απελευθερωτικό που είναι.
Πέτα ένα friesbie, φτιάξε χάρτινες σαίτες...
Φάε μια φέτα καρπούζι χωρίς να την κόψεις κομματάκια.
Βύθισε το πρόσωπό σου στο φρούτο και τρώγε σαν παιδί.
Σλουρπ!

Ρίξε ένα καλό μεθύσι, αφέσου και χόρεψε..
Ρίξε ένα καλό χορό, αφέσου... δε χρειάζεται να μεθύσεις για να χορέψεις.
Τραγούδα στο δρόμο και μη σε νοιάζει τι θα που οι άλλοι..
Εεεε εντάξει άν είσαι απίστευτος κακοφωνίξ, αυτό (μόνο αυτό) απέφυγέ το καλύτερα.
Γιατί μπορεί να καταφέρουμε να γιατρέψουμε εσένα...
...Όμως θ' αρρωστήσουμε όλους τους υπόλοιπους.

Κάντο όπως εσένα σου βγαίνει, μην το κάνεις όπως ο Μπέκαμ.

Ρίσκαρε και λίγο αμάν πια με αυτήν τη διάθεσή σου να ψάχνεις διακαώς για στάνταρ.
Δεν υπάρχει κανένα στάνταρ στη ζωή, πάρτο έγκαιρα χαμπάρι.
Δεν έγινε και τίποτα αν σε δει και μια φορά να σκαλίζεις τη μύτη σου.
Βρε χαζούλι μη δημιουργείς ενοχικά θεματάκια μέσα σου.
Τα ίδια σχεδόν ζόρια τραβάνε και οι άλλοι.
Όλοι θέλουνε να βγάζουνε επιφωνήματα ανακούφισης μετά από ένα καλό γεύμα.
Να παραδεχτούν ότι.... που και που αυνανίζονται...
Κι ας γίνανε κοτζάμ μαντράχαλοι και κυριλέ γυναικάρες.
Σσσσσ....
Τί σσσσ μωρέ;
Κρυβόμαστε όλοι πίσω απ' το δάχτυλό μας, α στο καλό δηλαδή.

Δε σου λέω να γίνουμε κτήνη και να τα ισοπεδώσουμε όλα.
Δε σου λέω να μην έχεις τρόπους.
Δε σου λεώ αυτό.
Μην ακούς τι σου λέω, πρόσεξε τί εννοώ.
Εννοώ να προσπαθήσεις να ξεκλειδωθείς.
Τουλάχιστον με τους ανθρώπους που νταραβερίζεσαι και νιώθεις ένα συναίσθημα παραπάνω...
Τουλάχιστον, μ' αυτούς...
 ...λύσε επιτέλους τη γόρδια αίσθησή σου να μπορείς να είσαι εσύ.
Για να μπορέσουν και οι άλλοι να καταλάβουν ποιος είσαι.

Έγινε ένα κουβάρι το πάθος σου...πώς κατάντησες έτσι;
Άφησέ το να ξετυλιχτεί κι αν βρεθεί κανένας φιλότιμος να το μαζέψει έχει καλώς.
Ή καμιά μαγκιόρα πλέχτρα να σου κάνει τίποτα σταυροβελονιές περίεργες, θαύμα δε θα ναι;

Γι αυτό λοιπόν...

...άσε το χαλί της καρδιάς σου να ξεδιπλωθεί και θα δεις...
..ξάφνου θα γίνει ιπτάμενο...
Και τότε θα ναι ωραία κει πάνω!

Θέλεις να συναντήσεις τον Νils Hollgerson και την Κάντυ-Κάντυ...

Θέλεις ένα στέκι να πηγαίνεις να νιώθεις άνετα.
Θέλεις κούρεμα.
Θέλεις ένα ταρακούνημα.
Θέλεις έναν αρκούδο το βράδυ που να μιλάει τη γλώσσσα σου.
Θέλεις να κοιτάξεις λίγο τα λάδια.
Θέλεις έναν ώμο να ακούμπήσεις πάνω του.
Θέλεις ένα ποτό.
Θέλεις να κάνεις μια κωλοτούμπα στο γρασίδι.
Θέλεις ένα πατατάκι με ρίγανη από το βουνό του Θεού σου.
Θέλεις μια βόλτα με μηχανή.
Θέλεις ένα τσιγάρο.
Θέλεις να σαι μαγκάκι.
Θέλεις ένα παγωτό κυπελάκι με δωράκι από κάτω.
Θέλεις να κάνεις ένα ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων.
Θέλεις να κάνεις τατουάζ, έναν χάρτη πάνω σου.
Θέλεις ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου.
Θέλεις να σε πάρει τηλέφωνο.
Θέλεις να κάνεις μια ευχή και μια φορά να πιάσει, γαμώτο.
Θέλεις να βρεθείς ξανά στην πρώτη λυκείου και να μη διστάσεις.
Θέλεις 1 εκατομμύριο ευρώ να δεις πως είναι.
Θέλεις 1 ευρώ να παρεις μια κόκα κόλα.
Θέλεις να πας σε μια τσιγγάνα να σου πει τι στο διάολο θα γίνει.
Θέλεις να κλάψεις.
Θέλεις να γιορτάζεις την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Θέλεις να χάσεις μερικά κιλά.
Θέλεις να γνωρίσεις τον Τζόνι Ντεπ.
Θέλεις να πετάξεις με παρα πέντε.
Θέλεις ένα φαγητό απ' τη μαμά σου.
Θέλεις να υπάρχουν γοργόνες.
Θέλεις να μάθεις ένα μουσικό όργανο, να φτιάξεις μπάντα, να κάνεις συναυλίες σ' όλο τον κόσμο.
Θέλεις ένα φιλαράκι.
Θέλεις λίγο ξύλο.
Θέλεις να σταματήσεις να καίγεσαι στον υπολογιστή.
Θέλεις μια δεύτερη ευκαιρία.
Θέλεις να βρεις το χαμένο παιδικό σου πρόσωπο, να συναντηθείς με τον Nils Holgerson και την Κάντυ Κάντυ.
Θέλεις να πας σ' ένα πάρτυ και να του δώσεις να καταλάβει.
Θέλεις ένα καλό μασάζ.
Θέλεις να ακούσεις ένα καλό ανέκδοτο.
Θέλεις να σταματήσεις να φοβάσαι.
Θέλεις μια δουλειά, γαμώ την τρέλα μου.
Θέλεις ένα δεύτερο ποτό.
Θέλεις κούρδισμα.
Θέλεις να μη γεράσεις ποτέ.
Θέλεις να φας ένα ωραίο δροσερό πεπόνι.
Θέλεις να μη σου μπαίνει άμμος στο μαγιό.
Θέλεις μια τσίχλα.
Θέλεις ένα φιλί.
Θέλεις και συνέχεια...
  
 

Τον καλό σου τον καιρό

Γαλανός ουρανός.

Όσοι δε σκύβουν το κεφάλι...

μπορούν να τον δουν!

Διακοπές δίχως κόπο

Θα πάμε διακοπές;
Θα μου πεις τί ακριβώς να διακόψουμε ε...
Να διακόψουμε τη σύνδεση, θα λέγα.
Τη σύνδεση με το τηλέφωνο.
Τη σύνδεση με το ίντερνετ.
Τη σύνδεση με την καλωδιακή.
Τη σύνδεση με το παρελθόν που ήμασταν λίγο χαζοχαρούμενοι...
Και νομίζαμε ότι όλο αυτό ήταν η επιτομή του στυλ.

Εμείς να συνδεθούμε θέλω.
Μόνο εμείς.
Σιγά μωρέ που είναι εγωιστικό.
Για λίγες μέρες λέω, όχι για χρόνια.
Για λίγες νύχτες.
Με ελάχιστα ρούχα, ή και καθόλου, αέρινοι, ξυπόλυτοι, σ' ένα μικρό νησί.
Κολύμπι, έρωτα και κανά ουζάκι το βράδυ.
Θα παίζω και καμιά φορά με τα δάχτυλα των ποδιών σου.
Θα σου καθαρίζω την άμμο!
Θα μου καθαρίζεις κανά μήλο εσύ...

Δεν έχεις λεφτά ε...
Α, τί σύμπτωση!
Όμως αν κατάλαβες, δε μίλησα για σουίτες.
Ούτε για μανιτάρια τρούφα.
Ούτε για σκάφη αναψυχής.
Μήτε για ντομ περινιόν έκανα λόγο.
Εγώ θα το παίζω Χωκ Φιν, και θα νιώθω φίνα.
Εσύ "στάσου μύγδαλα", ας πούμε.
Ή καλύτερα "το κορίτσι απ' τη γαλάζια λίμνη"!

Με τη σχεδία μου θα κάνουμε σχέδια.
Θα βουτάω να βγάζω κανένα ψάρι.
Εσύ θα χεις ανάψει τη φωτιά.
Εγώ θα έχω ανάψει από εσένα που θα χεις ανάψει τη φωτιά.
Θα έχουμε και σκηνή αν θες.
Αρκεί να μην μου κάνεις σκηνές.

Και να σου πω, τώρα που το ξανασκέφτομαι, άμα είναι, δεν ξαναγυρνάμε κιόλας.
Πατάμε "αποσύνδεση" και ζούμε τη ζωή μας, όπως την ονειρευόμαστε.

Λοιπόν;
Είσαι θαρρετό κορίτσι;

Εαρινίτιδα

Αψιού!
Ένα χαρτομάντηλο παρακαλώ! 
Κουραστική η αλλεργία την άνοιξη.
Η εαρινίτιδα.
Κοίτα τα έφηβα δεντράκια πώς αδημονούν να κάνουν έρωτα.
Μια κίσσα κρυφοκοιτάζει, τί άτιμη που είναι! 
Είναι όμως όμορφη και λαμπερή, μοιάζει με δούκισσα.
Θα της προτείνω να χορέψουμε ένα μπλουζ.
"The messiah will come again", από Roy Buchanan.
Θα δεχτεί άραγε;

Σήμερα το βράδυ ο Αίολος βγήκε για τζόκινγκ.
Χρειαζόμαστε λίγο αέρα.
Αέρα νησιώτικο, αλμυρό, ταξιδιάρη.
Που σου ανακατώνει τα μαλλιά.
Και οι σκέψεις γίνονται περμανάντ.
Ένα σωρό καμπυλότητες.
Πας να τις ισιώσεις, αυτές τυλίγονται ξανά.
Χμμ...μου φαίνεται θα βγω κι εγώ βόλτα νυχτερινή απόψε.
Όχι για τζόκινγκ, δεν υπάρχει λόγος.
Για περπάτινγκ θα βγω.
Όμως θέλω και λίγη παρέα.
Η ζωή δεν παλεύεται δίχως παρέα.
Θες κάποιον να αγαπάς, κάποιον να τσακώνεσαι.
Θες στο μικρό θεατράκι της ζωής σου λίγο κόσμο να παρακολουθήσει τον ρόλο σου.

Χωρίς παρέα θα μοιάζεις με μοναχικό μανουσάκι στη σχισμή ενός ψηλού βράχου.
Θα σου πρότεινα να πηγαίνεις και σε κανά πάρτυ με άλλα μανουσάκια
Σε ανθισμένες διαδηλώσεις να μη φοβάσαι να πηγαίνεις.
Γράψε με τους χυμούς σου συνθήματα σε μεγάλα πλατανόφυλλα.
"Θέλουμε φύση και όχι παραφύση".
"Καταργήστε τα κλαδευτήρια τώρα".
"Σπάστε τα ανθοδοχεία".
"Λευτεριά στα γαρύφαλλα από τις μπουζουκοφυλακές".
"Θυσιαζόμαστε μόνο για ερωτευμένους"!!!