Διακοπές δίχως κόπο

Θα πάμε διακοπές;
Θα μου πεις τί ακριβώς να διακόψουμε ε...
Να διακόψουμε τη σύνδεση, θα λέγα.
Τη σύνδεση με το τηλέφωνο.
Τη σύνδεση με το ίντερνετ.
Τη σύνδεση με την καλωδιακή.
Τη σύνδεση με το παρελθόν που ήμασταν λίγο χαζοχαρούμενοι...
Και νομίζαμε ότι όλο αυτό ήταν η επιτομή του στυλ.

Εμείς να συνδεθούμε θέλω.
Μόνο εμείς.
Σιγά μωρέ που είναι εγωιστικό.
Για λίγες μέρες λέω, όχι για χρόνια.
Για λίγες νύχτες.
Με ελάχιστα ρούχα, ή και καθόλου, αέρινοι, ξυπόλυτοι, σ' ένα μικρό νησί.
Κολύμπι, έρωτα και κανά ουζάκι το βράδυ.
Θα παίζω και καμιά φορά με τα δάχτυλα των ποδιών σου.
Θα σου καθαρίζω την άμμο!
Θα μου καθαρίζεις κανά μήλο εσύ...

Δεν έχεις λεφτά ε...
Α, τί σύμπτωση!
Όμως αν κατάλαβες, δε μίλησα για σουίτες.
Ούτε για μανιτάρια τρούφα.
Ούτε για σκάφη αναψυχής.
Μήτε για ντομ περινιόν έκανα λόγο.
Εγώ θα το παίζω Χωκ Φιν, και θα νιώθω φίνα.
Εσύ "στάσου μύγδαλα", ας πούμε.
Ή καλύτερα "το κορίτσι απ' τη γαλάζια λίμνη"!

Με τη σχεδία μου θα κάνουμε σχέδια.
Θα βουτάω να βγάζω κανένα ψάρι.
Εσύ θα χεις ανάψει τη φωτιά.
Εγώ θα έχω ανάψει από εσένα που θα χεις ανάψει τη φωτιά.
Θα έχουμε και σκηνή αν θες.
Αρκεί να μην μου κάνεις σκηνές.

Και να σου πω, τώρα που το ξανασκέφτομαι, άμα είναι, δεν ξαναγυρνάμε κιόλας.
Πατάμε "αποσύνδεση" και ζούμε τη ζωή μας, όπως την ονειρευόμαστε.

Λοιπόν;
Είσαι θαρρετό κορίτσι;