Οι αντανακλάσεις της αστρόσκονης

Πάνω από 200 οι νεκροί από έκρηξη σε ανθρακωρυχείο στην Τουρκία.
Ο μισθός του ανθρακωρύχου ανέρχεται στα 450 ευρώ.
Γύρω στις 200 οι Νιγηριανές μαθήτριες που απήχθησαν από ισλαμιστική οργάνωση.
Η Μισέλ Ομπάμα και μερικά ακόμη ευαίσθητα κορίτσια,
υπέροχα χαζογελούν στο διαδίκτυο, έχοντας για σύνθημα το "Bring back our girls".
Τί σοκαριστικές ειδήσεις είναι αυτές; Χάνεις τα μαλλιά σου σε μια στιγμή.
Πάλι καλά που βρέθηκε (στην Κίνα) το μαγικό φυτό για τη φαλάκρα: Fallopia multiflora.

Στη Δύση έχουμε άλλα. Θέαμα, πόζα, πρόζα, πρέζα, τα προς ζην.
Στη Γιουροβίζιον νικήτρια η γυναίκα με το μούσι, ο Αρκάς ήταν "προχώ" με τη Θέκλα.
Στο νομό Ιωαννίνων ξεκινάνε γεωτρήσεις για πετρέλαιο.
Αν είχα παιδί θα το παρότρυνα να σπουδάσει γεωλογία ή πελαγολογία,
για να μη πελαγοδρομεί αργότερα και ψάχνει εν απογνώσει για δουλειά.
Χιλιάδες άνεργοι βάζουν υποψήφιοι στις Δημοτικές εκλογές.
Εδώ δεν υπάρχει ΑΣΕΠ. ΑΣ ΕΠοφασίσει το λοιπόν ο λαός!

Την καλή είδηση στην έχω για τέλος, ο θάνατος δεν είναι το τέλος!
Βιοκεντρισμός, κβαντικά κόλπα, παράλληλα σύμπαντα, ψάξε να δεις.
Επομένως, δε χρειάζεται να στεναχωριόμαστε και να θρηνούμε.
Γιατί απ' ότι κατάλαβα θα μας δοθεί και δεύτερη ευκαιρία
Και τρίτη και τέταρτη και συνέχεια θα μας δίνεται, αέναα...
Οι αντανακλάσεις της ενεργειακής αστρόσκονης,
είναι τα φώτα απ' την ντισκοτέκ της ψυχής μας που πάντα θα χορεύει!

Ευτυχώς! γιατί είχα αρχίσει ν' αγχώνομαι.


   

Τα αλλόκοτα πουλιά του Μαΐου

Ονειρεύομαι έναν Μάη απ' τα παλιά.

Έναν Μάη χυμώδη, με πολλά σάκχαρα. 

Σαν μεθυσμένο μελίσσι να χορεύει.

Να φορά φθαρμένο τζιν και ειρηνικό χαμόγελο άφθαρτο.

Πολύχρωμες αφίσες να κολλά στο μέλλον.

Ονειρεύομαι έναν Μάη αυθάδη, να βγάζει τη γλώσσα στο Φλεβάρη.

Χυμένο με ηδυπάθεια τον φαντάζομαι στο γρασίδι, έτοιμο να γονιμοποιηθεί.

Στεφανωμένο με έφηβα χρυσάνθεμα, ποτισμένο με ζαλισμένα αρώματα.

Συνοδηγό σε ντεσεβό με το κεφάλι του να ξεπροβάλλει κάθε τόσο απ' την οροφή.

Να τραγουδάει με τη βραχνή παθιασμένη φωνή της Τζάνις Τζόπλιν το "Summertime".

Έναν Μάη να μου μιλάει στη γλώσσα που αισθάνομαι, 
μέσα από ψυχοτρόπους στίχους του Γκάτσου: 

"Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί εκεί εκεί 
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά 
στου ήλιου τα σκαλιά".

Χμμ...

Αυτά τα αλλόκοτα πουλιά του Μαΐου που είναι τώρα;

Που πετούν;

Πετούν άραγε;

Ονειρεύονται; 

Ελπίζουν;

Μήπως τελικά δεν χρειάζονται φωλιά;

Δεν ξέρω...

Υ.Γ.
Πάντως εγώ θα συνεχίσω να ταξιδεύω και να ονειρεύομαι...

...έναν Μάη με ινδιάνικα σκουλαρίκια και άλουστα μαλλιά!

Αν εμπνευστείς κι εσύ, έλα μαζί μου.

Δυο τρία πραγματάκια αν θες, κοίταξε μην ξεχάσεις.
Την ανθισμένη την κορδέλα σου, ας πούμε 

την ροκ κασέτα την παλιά την TDK,  

το μπουκαλάκι με τις αφρώδεις τις ευχές...