Η τέχνη του να φεύγεις

Η τέχνη του να φεύγεις είναι μαγκιά και σε σώζει...

Να φεύγεις όταν δεν σε χωράει ο τόπος.
Να φεύγεις πριν γίνεις τελείως κομμάτια.
Να φεύγεις όταν έχεις φέρει χοντρές ζαριές και το θέλεις διπλό.
Να φεύγεις σαν γλυκός πυρετός.
"Να φεύγεις να φεύγεις να φεύγεις ώσπου να βρεις τις ακτές
που χρόνια, τα χρόνια στολίζουν με σημαιάκια του χτες".
Να φεύγεις πριν ξεσπάσει καυγάς.
Να φεύγεις πριν σε βαρεθεί.
Να φεύγεις δίχως να σε νοιάζει αν σε πουν φευγάτο,
στο κάτω κάτω η μάνα σου δεν έκλαψε ποτέ.
Να leaving πριν το tomorrow.
Να φεύγεις όταν έχει πολύ καπνό.
Να φεύγεις νωρίς αν πρέπει την επόμενη μέρα να ξυπνήσεις πρωί.
Να φεύγεις αφού δεις το ηλιοβασίλεμα.
Να φεύγεις όταν έχει πολύ κόσμο.
Να φεύγεις απ' το σπίτι σε μικρή ηλικία.
Να φεύγεις χωρίς να αποφεύγεις...να χαιρετήσεις.
Να φεύγεις χωρίς να ξεχνάς το μάτι της κουζίνας αναμμένο.
Να φεύγεις όταν ακούς λόγια χυδαία.
Να φεύγεις ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό.
Να φεύγεις με αποδημητικό ένστικτο.
Να φεύγεις αν σε κυνηγάει μαύρο μάμπα...
για να απολαύσεις μερικά ακόμη δευτερόλεπτα ζωής!
Να φεύγεις πλήρης νυχτών.
Να φεύγεις με στυλ, όχι σαν τον κλέφτη.

Το καρφί και το πέταλο

Το καρφί λάσκαρε κι έφυγε το πέταλο.
Το πέταλο έφυγε και "τρελάθηκε" το άλογο.
Το άλογο δεν κατόρθωσε να μεταφέρει το μήνυμα.
Και χάθηκε ο πόλεμος!

Γιαπωνέζικη παροιμιώδης ιστορία...
Μπήκα σε σκέψεις.
Δηλαδή από ένα καρφί την πατάμε...
Από μια λεπτομέρεια...

Το αίτιο και το αιτιατό.
Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Το (όχι πάντα) διασκεδαστικό ντόμινο.
Το νόημα που μεταλαμπαδεύεται.

Φλεγόμενη ουρά σκανταλιάρη λαγού στο παρθένο δάσος.
Φωσφοριζέ χορευταρού σερπαντίνα σε γκόθικ πάρτι.
Έφηβος πυγολαμπίδος σε πηχτό χειροπιαστό σκοτάδι...
Ακτιβιστικό κουνούπι που δίνει (καυτό) φιλί της ζωής σε αυτόχειρο σερσένι.

Χελώνα που βάζει τρικλοποδιά σε κύκνο.
Τυχερή δεκάρα που πέφτει μέσ' στο φρεάτιο.
Τζάμι που εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σε χελιδόνι.
Ζαλισμένη πορεία σφαίρας από όπλο που εκπυρσοκροτεί.

- Για μισό λεπτό, τί λες τώρα; Τί αλλόκοτες σκέψεις κάνεις;
- Είναι η ιστορία! Το καρφί, το πέταλο, το άλογο, ο πόλεμος που χάθηκε...
- Ναι άλλα μίλησες για το νόημα που μεταλαμπαδεύεται...
- Μεταλαμπερδεύεται ήθελα να πω!...συμπάθα με!

Ο Σόκο και η Λάτα

Θα σου λεγα κατ' αρχήν, να φας μισή σοκολάτα.

Ύστερα, να ξύσεις χωρίς ενοχή τη μύτη σου...
και ν' ανακαλύψεις ένα υπέροχο μεσαιωνικό κάστρο!
Μετά να πας στο λουτρό σου και να κάνεις ότι σ' ευχαριστεί.
Έπειτα, ένα ποτήρι νερό, να ξεδιψάσεις.
Εν συνεχεία, ένα μανταρίνι, ασπιρίνη υγείας.
Ντύνεσαι με φόρμα αέρινη χωρίς λάστιχο στο κάτω μέρος.
Κερνάς τον εαυτό σου έναν περίπατο.
Στο δρόμο χαϊδεύεις έναν σκύλο.
Εν τέλει ξαπλώνεις στο γρασίδι...

Κι ενώ έχεις αφεθεί, μια μπάλα πολύχρωμη σε πλησιάζει...και σε αγγίζει.
Ακούς ένα "συγγνώμη", από κελαρυστή κοριτσίστικη φωνή.
Γυρνάς να την δεις...όμως ο ήλιος σε τυφλώνει...δε σ΄αφήνει...
Ακούς ένα γέλιο ν' απομακρύνεται....

Τώρα ήρθε η στιγμή να φας την υπόλοιπη μισή σοκολάτα.