Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Οι Κυνηγοί των Ονείρων


Βροχερό καλοκαίρι.

Ξυπνάς με ήλιο και καθώς μεσημεριάζει, σύννεφα εμφανίζονται απ' το πουθενά, δειλά δειλά πλησιάζουν το ένα το άλλο, αγκαλιάζονται αλλά στο τέλος, όπως γίνεται συνήθως σε όλες τις αυθόρμητες σχέσεις, πλακώνονται αγρίως, διεκδικώντας το καθένα ένα μεγαλύτερο κομμάτι ουρανού. Εμείς, που κατοικούμε εδώ κάτω, τα δεχόμεθα όλα αυτά με στωικότητα και συγκρατημένο θυμό, κατανοώντας την πολυπλοκότητα των επαφών αλλά και το αναπόφευκτο της ρήξης αυτών. 

Ωστόσο, την καθημερινή εσπερινή δροσούλα που αρχίζεις να τη συνηθίζεις, τη διαδέχεται μιαν ανυπόφορη κουφόβραση, η οποία στερείται μάλλον σημασίας, η τέλος πάντων εμείς αδυνατούμε να την αντιληφθούμε όταν διαπιστώνουμε το πουκάμισο και το παντελόνι μας να κολλάει στο δέρμα μας, όπως η φαντασιακά επινοημένη ρετσινιά σ' εκείνον που ξεχωρίζει και θέλει να απομακρυνθεί, για λίγο έστω, από την αγελαία πομπή, για να ανακαλύψει την ατομικότητά του, που πιθανόν να τον βοηθήσει να βρει αλήθειες, τις οποίες επειδή δεν κρατάει κακία και πείσμα, θα επιχειρήσει, ρισκάροντας, να τις επιστρέψει ανιδιοτελώς στο κοπάδι ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα αναζήτησης και αμφισβήτησης.

Το βράδυ, καθώς πέφτει το σκοτάδι, βγαίνουν απ' τις φωλιές τους οι "κυνηγοί των ονείρων", κάτι απόκοσμα υδρόφιλα πλάσματα με ευαισθησία στο φως και τους θορύβους. Προσεχτικά σημαδεύουν τα σπίτια που διακριτικά επόπτευαν όλη την ημέρα, για να μπορέσουν να κλέψουν τα όνειρα όσων δεν τα πολυπιστεύουν. Οι κυνηγοί των ονείρων ανεβαίνουν με σχετική ευκολία στα μπαλκόνια χρησιμοποιώντας συνήθως υδροροές ή αναρριχητικά φυτά. Τρυπώνουν έπειτα μέσα από χαραμάδες  στα σπίτια και ξαφρίζουν τη φαντασία των ανυποψίαστων ανθρώπων, αφήνοντας τους έτσι την επόμενη μέρα άδειους, με μια θλίψη ακατανόητης συναισθηματικής χρεοκοπίας να παρατηρούν παθητικά τα αλλόκοτα τσαλίμια του καιρού χωρίς να είναι σε θέση να ευχηθούν πλέον τίποτα...

Βέβαια, με λίγη πίστη, κανείς δεν κινδυνεύει. 
Τα όνειρά του, δεν πρόκειται να απειληθούν και ο καιρός σύντομα θα φτιάξει.
Λίγη πίστη ρε παιδιά!

Καλό καλοκαίρι...