Τη μια μου είσαι άσπρο, την άλλη είσαι μαύρο
είναι αυτά τα χρώματα, που μοιάζεις με τη
ζέβρα,
μάλλον είναι πιο εύκολο, να εξημερώσω ταύρο,
παρά να χω εσένανε, γεμάτη μεσ’ στα νεύρα…
Τη μια ετοιμάζεις πρωινό, με γάλα και με μέλι
την άλλη αδιάφορα, μου δείχνεις το ψυγείο,
φάε μου λες τα χθεσινά, εμένα δε με μέλλει,
κι αν θέλεις περισσότερα, πήγαινε μαγειρείο…
Τη μια είσαι ολόλαμπρη, σαν ήλιος του Αυγούστου
την άλλη ρίχνεις κεραυνούς, όμοια με τον Δία
τα τσαλιμάκια του καιρού, είναι δικού σου
γούστου
εγώ δακρύζω εσύ γελάς, το βλέπεις κωμωδία…
Τη μια έρχεσαι δίπλα μου, τρίβεσαι σα γατάκι
την άλλη από μακριά, γρυλλίζεις σαν το σκύλο
ποτέ δε φανταζόμουνα, θα χόρευα συρτάκι
να ψάχνω νάβρω βήματα, με πάθος και με ζήλο…
Τη μια είσαι κορώνα μου, κι εγώ είμαι σε θρόνο
την άλλη γράμματα ψιλά, μου λες δε με λυπάσαι
κορώνα γράμματα λοιπόν παίζεις μέσα στο χρόνο
το νόμισμα έχει τρεις πλευρές, αυτό να το θυμάσαι!
