Το παιδικό σημάδι

Θέλεις να κατορθώσεις να διηγηθείς μια ιστορία κι εσύ.

Έχουν όλοι να πουν μια ιστορία;
Αν έχουν όλοι, θέλεις κι εσύ μία.

Αν δεν αφήσεις και κανα χνάρι για τους επόμενους ιχνηλάτες, τότε τί νόημα έχει;
Μπορεί να μην έχει νόημα ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όμως επειδή το να μην βρίσκεις νόημα στη ζωή,
είναι κάπως καταθλιπτικό,
θα τη διώξεις αυτή τη σκέψη μακριά.

Άκουσες τί είπα;
Στο θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι θέλεις να πεις και συ μια ιστορία.

Όλοι μιλάνε για κινηματογράφο που παίζουν άλλοι.
Μουσική που μελοποίησαν άλλοι.
Μέρη τρομερά που υπάρχουν στον κόσμο και δεν έχουν πάει...
(Μην πέφτεις σ' αυτήν την παγίδα εσύ).
Εσύ μίλησέ μας για τα έργα που ήσουν πρωταγωνιστής και για αυτά που ήσουν κομπάρσος.
Πες μας για το δοξάρι σου πώς χάιδευε τη λύρα.
Λίγα λόγια για το ταξίδι σου στο Νεπάλ...

Έχει νόημα να μιλάς για αυτά που έχεις κάνει.
Γι' αυτά που έχεις συμμετάσχει. 
Παράτα το κους κους για τις ζωές των άλλων.
Πες μας για τη ζωή σου.

(Άσε στην άκρη τη Ζαν ντ' Άρκ
φύλα τα ζα έπιασι νταρκ)!

Δεν μπορείς;
Δε θες;

Τότε δείξε μας τουλάχιστον τον γραφικό σου χαρακτήρα.
Την ίριδα του ματιού σου.
(Όχι την πιτυρίδα του μαλλιού σου)!
Το παιδικό σημάδι σου...

Αν θες να διηγηθείς μια ιστορία...
πες μας για μια ιστορία που είσαι κι εσύ.

(Αν όμως δεν έχεις να διηγηθείς μια ιστορία;
Κανένα πρόβλημα.
Δεν υπάρχει κανένα άγχος..
Πάντα υπάρχει χρόνος.
Χρόνος και τρόπος. 
Θα τα διαβάσεις πιο κάτω στη συνταγή).

Καλό θα ήταν να αποφεύγεις να αποταμιεύεις τόσα πολλά συναισθήματα.
Σπατάλησε ρε παιδί μου και κανένα συναίσθημα... έτσι!
Ας μην είσαι και τόσο σίγουρος. 
Έτσι! γιατί σου βγήκε...

Τότε κάτι μαγικό θα συμβεί.
Και θα διαπιστώσεις με χαρά...
ότι πλέον έχεις κι εσύ μια αληθινή ιστορία να διηγηθείς.

Επιμύθιο:
Τα συναισθήματα είναι μπίλιες που χτυπάνε η μία την άλλη...