Ο Μελχιόρ κράτησε τον χρυσό για πάρτη του

Μπρρρρ....
Νιώθω ένα ρίγος.
Η Ελλάδα τουρτουρίζει.
Απαραίτητες λίγες ανάσες.
Από αμνούς και ερίφια.
Nα ζεσταθούν τα νεογέννητα φτωχόπαιδα.

Κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ.
Aναμμένα λαμπάκια.
Σβησμένα ευχολόγια.
Του κυρίου ΔΕΗθώμεν!

Προσμένοντας το θαύμα.
Τους μάγους με τα δώρα.
Νάτοι!
Έρχονται!
Ο Γκασπάρ και ο Βαλτάσαρ!
Με το λιβάνι και τη σμύρνα.
Ο Μελχιόρ δε θα έρθει φέτος.
Κράτησε τον χρυσό για πάρτη του!

Γεννηθήτω το ξεπούλημά σου!
Ελθέτω η ασυλία σου.
Καϋμένη Ελλάδα!
Ο Χριστούλης γεννιέται, η Ελλάδα πεθαίνει.
Άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια στους δρόμους.
Σα να οδηγούνται στα κρεματόρια του Άουσβιτς.

Περιμένουμε γέννηση και όλα θυμίζουν λιτανεία.
Νεκρική πομπή.
Που είσαι ρε Μαντέλα να βάλεις μια τάξη....
στο νεο απαρτχάιντ που συντελείται στον Ευρωπαικό νότο!
Που συντελείται παγκόσμια μάλλον,
απλώς τώρα χτύπησε και την δική μας πόρτα!


- Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, μου λες;
- Πάντα συνέβαιναν.
- Τί εννοείς;
- Ε, να, πάντοτε είχαμε αυτοκρατορίες, αποικιοκρατίες κτλ.
- Ναι, αλλά γιατί;
- Επειδή ο άνθρωπος είναι βουλιμικός.
- Δε χορταίνει με τίποτε;
- Δε χορταίνει, όχι. Είναι άπληστος, ανασφαλής.
- Αυτή είναι η εξήγηση;
- Ακριβώς αυτή. Πρόκειται για ένα αρπαχτικό ον!
- Με φοβίζεις τώρα.
- Μα εκεί ποντάρουν κι αυτοί.
- Ποιοι;
- Αυτοί που κινούν τα νήματα.
- Δηλαδή;
- Ποντάρουν στον φόβο.
- Ναι αλλά δεν μου απάντησες.
- Σου απάντησα.
- Δεν μου είπες ποιοι είναι αυτοί. Θέλω ονόματα, διευθύνσεις, αριθμούς τηλεφώνων.
- Α, κατάλαβα τι θες να πεις. Λοιπόν, αυτό είναι καινούριο κόλπο. Να μην ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός. Ο εχθρός να είναι κάτι το αδιόρατο. Ένας απροσδιόριστος οργανισμός. Με ακατανόητα αρχικά. Να μην ξέρεις σε ποιον ακριβώς θέλεις να σπάσεις τα μούτρα.
- Και θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια;
- Τί προτείνεις;
- Δεν ξέρω. Να μείνουμε στατικοί, παθητικοί και να περιμένουμε να μας σβήσουν απ' το χάρτη;
- Κοίτα, η ιστορία έχει αναδείξει έναν Σπάρτακο, μια Ζαν ντ Άρκ, έναν Ροβεσπιέρο και πολλούς ακόμη... Θα θελες να μπεις στο κλαμπ;
- Προς το παρόν θα θελα να περάσω καλά Χριστούγεννα.
- Μμμ...τί σύμπτωσις!
- Να ξυπνήσω τη μέρα των Χριστουγέννων και να μαι πάλι παιδί!
- Αυτό είναι λίγο δύσκολο.
- Ένα στολισμένο δέντρο και δώρα από κάτω.
- Κάτι θα κάνουμε για την περίπτωσή σου.
- Να περιμένω τον Αι Βασίλη και δε νοιάζει αν τον έφτιαξε η κοκα-κόλα. Εγώ έτσι τον θέλω, έτσι τον έμαθα. Χοντρούλη, με κόκκινη στολή, άσπρα μαλλιά και ρόδινα μάγουλα και να κάνει χο χο χο.
- Εντάξει, δεν είπα τίποτα.
- Και τη γιαγιά μου θα θελα να μου πει παραμύθι.
-  .........
- Και να πάω κρυφά στο σαλόνι να κλέψω, απ' το δίσκο πάνω στο σεμεδάκι, δυο τρία μελομακάρονα.
- Τελείωσες;
- Και λίγο χιόνι θέλω.
- Ναι όμως έξω είναι τόσοι άστεγοι που κρυώνουν...
- Και γω τί θες να κάνω τώρα; Μπορείς μια φορά σε παρακαλώ να μη μου χαλάσεις την εικόνα;
- Μπορώ.
- Ωραία. Τώρα κάνε με μια αγκαλιά.

..........................................................

- Και για πες.... ο Μελχιόρ αποδείχτηκε κλεφτρόνι τελικά;